آغاز خدمت عیسی در جلیل

مَتّی ۴:‏۱۲-‏۱۷ -‏ مَرقُس ۱:‏۱۴ و ۱۵؛

 لوقا ۴:‏۱۴ و ۱۵؛ یوحنا ۴:‏۴۳-‏۴۵

۱۲چون عیسی شنید که یحیی گرفتار شده است، به جلیل بازگشت.۱۳سپس ناصره را ترک کرده، به کَفَرناحوم رفت و در آنجا اقامت گزید. کَفَرناحوم در کنار دریاچۀ جلیل و در نواحی زِبولون و نَفْتالی واقع بود.۱۴بدینسان کلام اِشَعْیای نبی به‌حقیقت پیوست که گفته بود:

۱۵«دیار زِبولون و نَفْتالی،

در کنار دریا، فراسوی اردن،

جلیلِ اجنبیان؛

۱۶مردمی که در تاریکی به‌سر می‌بردند،

نوری عظیم دیدند،

و بر آنان که در دیار سایۀ مرگ می‌زیستند،

روشنایی درخشید.»

۱۷از آن زمان عیسی به موعظۀ این پیام آغاز کرد که: «توبه کنید، زیرا پادشاهی آسمان نزدیک شده است!» 

نخستین شاگردان عیسی

مَتّی ۴:‏۱۸-‏۲۲ -‏ مَرقُس ۱:‏۱۶-‏۲۰؛

لوقا ۵:‏۲-‏۱۱؛ یوحنا ۱:‏۳۵-‏۴۲

۱۸چون عیسی در کنار دریاچۀ جلیل راه می‌رفت، دو برادر را دید به نامهای شَمعون، ملقّب به پِطرُس، و آندریاس، که تور به دریا می‌افکندند، زیرا ماهیگیر بودند.۱۹به ایشان گفت: «از پی من آیید که شما را صیاد مردمان خواهم ساخت.»۲۰آنان بی‌درنگ تورهای خود را وانهادند و از پی او شتافتند.۲۱چون به راه خود ادامه داد، دو برادر دیگر یعنی یعقوب پسر زِبِدی و برادرش یوحنا را دید که با پدرشان زِبِدی در قایق بودند و تورهای خود را آماده می‌کردند. آنان را نیز فراخواند؛۲۲ایشان بی‌درنگ قایق و پدر خود را ترک گفتند و از پی او روانه شدند.

شفای بیماران

مَتّی ۴:‏۲۳-‏۲۵ -‏ مَرقُس ۱:‏۳۵-‏۳۹؛ لوقا ۴:‏۴۲-‏۴۴

۲۳بدینسان، عیسی در سرتاسر جلیل می‌گشت و در کنیسه‌های ایشان تعلیم می‌داد و بشارت پادشاهی را اعلام می‌کرد و هر درد و بیماری مردم را شفا می‌بخشید.۲۴پس آوازه‌اش در سرتاسر سوریه پیچید و مردم همۀ بیماران را که به انواع امراض و دردها دچار بودند، و نیز دیوزدگان و مصروعان و مفلوجان را نزدش می‌آوردند و آنان را شفا می‌بخشید.۲۵پس جماعتهایی بزرگ از جلیل و دِکاپولیس، اورشلیم و یهودیه و فراسوی اردن از پی او روانه شدند.

موعظه بر فراز کوه

مَتّی ۵:‏۳-‏۱۲ -‏ لوقا ۶:‏۲۰-‏۲۳

۱چون عیسی آن جماعتها را دید، به کوهی برآمد و بنشست. آنگاه شاگردانش نزد او آمدند۲و او به تعلیم دادنشان آغاز کرد و گفت:

۳«خوشابه‌حال فقیرانِ در روح،

زیرا پادشاهی آسمان از آن ایشان است.

۴خوشابه‌حال ماتمیان،

زیرا آنان تسلی خواهند یافت.

۵خوشابه‌حال نرمخویان،

زیرا آنان زمین را به‌میراث خواهند برد.

۶خوشابه‌حال گرسنگان و تشنگان عدالت،

زیرا آنان سیر خواهند شد.

۷خوشابه‌حال رحیمان،

زیرا بر آنان رحم خواهد شد.

۸خوشابه‌حال پاکدلان،

زیرا آنان خدا را خواهند دید.

۹خوشابه‌حال صلح‌جویان،

زیرا آنان فرزندان خدا خوانده خواهند شد.

۱۰خوشابه‌حال آنان که در راه پارسایی آزار می‌بینند،

زیرا پادشاهی آسمان از آنِ ایشان است.

۱۱«خوشابه‌حال شما، آنگاه که مردم به‌خاطر من، شما را دشنام دهند و آزار رسانند و هر سخن بدی به‌دروغ علیه‌تان بگویند.۱۲خوش باشید و شادی کنید زیرا پاداشتان در آسمان عظیم است. چرا‌که همینگونه پیامبرانی را که پیش از شما بودند، آزار رسانیدند. 

نور و نمک

۱۳«شما نمک جهانید. امّا اگر نمک خاصیتش را از دست بدهد، چگونه می‌توان آن را باز نمکین ساخت؟ دیگر به کاری نمی‌آید جز آنکه بیرون ریخته شود و پایمالِ مردم گردد.

۱۴«شما نور جهانید. شهری را که بر فراز کوهی بنا شده، نتوان پنهان کرد.۱۵هیچ‌کس چراغ را نمی‌افروزد تا آن را زیر کاسه‌ای بنهد، بلکه آن را بر چراغدان می‌گذارد تا نورش بر همۀ آنان که در خانه‌اند، بتابد.۱۶پس بگذارید نور شما بر مردم بتابد تا کارهای نیکتان را ببینند و پدر شما را که در آسمان است، بستایند.